Idea Planu Daltońskiego

Agata Juljańska

Praca jest jej pasją i ogromną satysfakcją. Dziecko stawia w centrum procesu i to ono wyznacza jej kierunki działania. Wspiera, naprowadza, pomaga. Jako konsultantka PSD szerzy ideę Planu Daltońskiego, szkoląc zaangażowane grona pedagogiczne. Jako jedna z pierwszych nauczycielek pracujących w szkole wdrażała edukację daltońską w Polsce Jest mamą uroczej Krysi, na której również „testuje” działania zainspirowane założeniami pedagogiki Planu Daltońskiego.

Joanna Bednarek

Nauczyciel mianowany, która jest w procesie certyfikacji i stara się o certyfikat Szkoły Daltońskiej. W czasie swej 7-letniej nauczycielskiej przygody zgłębia, poszukuje, próbuje idei i rozwiązań najlepszych dla swoich uczniów. Na tej drodze trafiła na Plan Daltoński, który zamknął w jasnych ramach jej oddziaływania. Tak organizuje proces dydaktyczny, by dzieci samodzielnie dochodziły do wiedzy i przejmowały odpowiedzialność za swoje wybory i decyzje. Uczy jak współdziałać i wyciągać wnioski. Jest drogowskazem i świadomym obserwatorem dostosowującym działania do indywidualnych potrzeb dzieci.

Aleksandra Słabiak

Nauczyciel języka angielskiego z blisko dwudziestoletnim doświadczeniem w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym, wczesnoszkolnym, szkolnym oraz młodzieżą. W swoich oddziaływaniach zawsze myśli o uczniu, jego wszechstronnym rozwoju i autonomii. Motywuje i aktywizuje uczniów poprzez stosowanie zróżnicowanych metod i form pracy, wykorzystywanie materiałów autentycznych oraz różnorodnych środków dydaktycznych w procesie edukacyjnym. W swojej pracy dużą wagę przywiązuje do zintegrowanego nauczania języka angielskiego i innego przedmiotu (CLIL). Od wielu lat przygotowuje uczniów do międzynarodowych egzaminów Cambridge YLE.

TŁO HISTORYCZNE

WSPÓŁCZEŚNIE

Idea planu daltońskiego powstała w pierwszej połowie XX wieku. Została opracowana przez amerykańską nauczycielkę Helen Parkhurst. Impulsem do stworzenia planu daltońskiego była codzienna praca nauczycielki 
i moment, kiedy została zatrudniona do prowadzenia zajęć w szkole podstawowej w Waterville. Pod jej opiekę dostały się dzieci w zróżnicowanym wieku a co za tym idzie z odmiennymi potrzebami edukacyjnymi.

Helen Parkhurst postanowiła podzielić uczniów na mniejsze grupy, którym okresowo przydzielała zróżnicowane zadania z poszczególnych przedmiotów. Ważne było dla niej, aby uczniowie mogli samodzielnie zdobywać wiedzę i umiejętności, by im to ułatwić zmieniła również organizację swojej pracowni i podzieliła ją na mniejsze przestrzenie, gdzie każdy uczeń lub grupa mogła uczyć się niezależnie od innych. Uczniowie otrzymywali zakres materiału, który we własnym zakresie musieli opanować, a nauczyciel był dla nich wsparciem. Dzięki temu każdy uczeń pracował nad materiałem dostosowanym do swoich potrzeb i umiejętności.

Plan Daltoński nie jest restrykcyjnym, sztywnym systemem narzucającym gotowe i jedyne, właściwe rozwiązania. Podobnie jest z edukacją według jego zasad. Jest to idea realizowana w dowolny sposób przez każdą placówkę i każdego nauczyciela. Tak właśnie jest w naszej szkole. Koncepcję dopasowujemy do praktyki szkoły w taki sposób, by nie naruszać jej fundamentów. Głównym naszym zamysłem jest umożliwienie dziecku podejmowanie odpowiedzialności za swoją edukację i stworzenie szkoły, w której uczeń jest prawdziwą jej częścią i niezbędnym ogniwem. Stawiamy na edukację ukierunkowaną na dziecko, jego potrzeby i umiejętności. Ważne dla nas jest, by szkoła odpowiadała tym potrzebom i rozwijała w każdym dziecku chęć do zdobywania wiedzy oraz motywację wewnętrzną, świadomość własnych umiejętności oraz talentów.